Сабыем

ЧЫПЧЫК

Чыпчык (Ф.Яруллин)

Тәрәз каршына

Килгән бер чыпчык.

Миңа кычкыра:

– Чык әле, – ди, – чык.

Алдый ул, беләм,

Гел  шулай итә.

Йөгереп чыксам,

Оча да китә.

 

Чыпчыгым (Ә.Кари)

Бар минем

Кошчыгым –

Кечкенә чыпчыгым.

 

Беркөнне

Салкыннан

Җиргә ул егылган.

 

Ә аны

Мин  күрдем,

Бүлмәгә

Китердем.

 

Терелткәч

Җылытып,

Уйнадым

Очыртып.

Мин аны

Яратам –

Иркәләп

Ашатам.

 

Ә тиздән

Кыш бетәр,

Чәчәкле

Яз җитәр.

 

Без тышка

Чыгарбыз,

Бергәләп

Уйнарбыз.

 

Шигырь – Чыпчыгым. Ә.Кари

Шигырь – Мактчанчык чыпчык. Х.Халиков

 

 

Тәрәзәне кем чиртә (Р. Вәлиева)

— Тәрәзәне кем чиртә:

Чык-чык! Чык-чык!

— Мин килдем шулай иртә,

— Чыпчык, чыпчык.

Бик тә ашыйсым килә.

Чик-чик! Чик-чик!

Йөгереп янына килдем,

Яраткан җимен бирдем.

— Үпкәләмә, дускаем,

Гафу ит, яме! — дидем.

 

Нәни дусларым (Л.Әмирханова)

Чырык-чырык килеп янда

Чыпчыклар серләшәләр.

Җим сипсәнә, диеп миңа

Әйтерсең эндәшәләр.

 

Кулымдагы икмәгемне

Бүлешәм алар белән.

Канатларын  җилпи-җилпи

Рәхмәт әйтәләр, беләм.

 

Күнмиләр кошчыклар (Э.Шәрифуллина)

Әй нәни кошчыклар,

Кечкенә чыпчыклар,

Ни салкын булып та,

Яшисез суыкта.

 

Дәү безнең өебез,

Әйдәгез,керегез.

Уйнарга яңадан

Бергәләп йөрербез.

 

Күнмиләр кошчыклар,

Әйтәләр:”Кермим,-дип,-

Бер җылы почмакка

Иркемне бирмим “,-дип.

 

КАРА КАРГА

Кара карга (Ә.Бикчәнтәева)

Кара әле,дустым,кара,

Кара карга очып бара,

Син беләсеңме,Гөлсара,

Ул да бит сөйләшә ала.

 

Ишетәмсең:-Кар да кар!-ди,-

Тиздән эреп бетә кар,-ди.-

Канатымда хатым бар,-ди.-

Буең җитсә,тартып ал,-ди.

 

Укымый да беләбез бит,

Хатында ни язылганын:

Бөтен кошлар хәбәр тикән

Матур язны саганганын.

 

КАРГА

Карга (Р.Харис)

Кар-р-р,кар-р-р,

Оябызда кар бар.

Йоклап булмый карда-

Мин бит бала карга-

Бирегезче көрәк,

Кар көрәргә кирәк!

 

Каркылдама ,карга,

Канатыңны барда.

Без бит синнән аста,

Көрәк сабы кыска.

Канатларың-көрәк,

Кар көрәргә өйрәт.

 

 

Карга (Г.Тукай)

Барча кошның да үзенчә сайравы бар,шигъре бар.

Карга,мескен,җырлый белми,кычкыра тик:”кар”да “кар”!

 

 

КҮКЕ

Күке (Г.Латыйп)

Калын урманда,

Гел кичкә  каршы,

Ишетелә моңлы

Бер кошның тавышы:

– Кәккүк, кәккүк,

Кәккүк, кәккүк!

 

Ул салмак кына

Кабатлый шуны,

Шул аның җыры,

Шул аның моңы:

– Кәккүк, кәккүк,

Кәккүк, кәккүк!

 

Ул ялгыз яши,

Чыгармый бала,

Менә шунлыктан

Ямансу аңа!

– Кәккүк, кәккүк,

Кәккүк, кәккүк!

 

 

Кәккүк(Ә.Исхак)

Якты яз җиткәч,

Яшел урманнан

Кәккүк тавышы

Яңгырый һаман:

Кәккүк! Кәккүк!

Кәккүк! Кәккүк!

 

Башка  кошлар күк

Ул оя кормый

Үстерми бала,

Җырлый да җырлый:

Кәккүк! Кәккүк!

Кәккүк! Кәккүк!

 

Ул чит  ояга

Күкәйләр салган,

Эзли шуларны

Кычкырып һаман:

Кәккүк! Кәккүк!

Кәккүк! Кәккүк!

 

Кәккүк (Ә.Кари)

Яз килә. Кояш

Елмаеп тора. Урман яңгыратып

Кәккүк кычкыра:

Күк-кү, күк-кү,

Күк-кү, күк-кү.

Мәкалә ошадымы? Дусларыгызга да сөйләгез: