Сценарий: “Чукмар белән Тукмар”
Уртанчылар төркеме балалары өчен
Абдулла Алиш әкияте буенча сәхнәләштерелде.
Катнашалар:
– әби,
– песи-Мырауҗан,
– Чукмар – ак әтәч,
– Тукмар – кара әтәч,
– Алып баручы.
Алып баручы: – Бер әбинең ике әтәче булган. Берсе ак, ә икенчесе кара төстә. Әби ак әтәченә чукырга бик оста булганга Чукмар, ә карасына тукмарга яратканга күрә Тукмар дип исем биргән. Бу ике әтәч гел талашып-сугышып торганнар, җитмәсә әләкче дә булганнар, ди.
/Сәхнә ачыла. Әби килеп чыга кулында савыт белән җим/
Әби: -Ти-ти-ти… Кая минем әтәчләрем, килегез, кил, җим алып чыктым, ашап алыгыз, ачыккансыздыр.
/Чукмар, аның артыннан Тукмар килеп чыгалар, икесе дә ачулы, усал, канатлары тырпайган. Җим ашый башлыйлар/
Чукмар: -Тукмар, җитте сиңа, күп ашадың инде, калганы минеке, кичә дә миңа җим аз эләкте.
Тукмар: -Ах, син, туймас тамак, һаман сиңа әз, тагын мине куасың. Юк, мин дә туймадым, ашыйсым килә. Бар, үзең кит.
Чукмар: – Әле син миңа каршы киләсеңме, мине куасыңмы. Хәзер мин сине чукый башлыйм, башкача минем белән талашмассың.
(Чукмар Тукмарны чукый башлый; сугышу күренеше; бу тавышка йоклап яткан җиреннән песи-Мырауҗан уяна, кычкырып җибәрә, ачуланып сыртларын кабарта, тавышны бераз тыңлап тора һәм ике әтәчнең сугышканын күреп сөйләнә башлый )
Мырауҗан: – Мияу-мияу, бу сугыш чукмарлары бүген дә йокларга бирмәделәр. Булмаса әбигә кереп әйтим. Әби, әби!
(Мырауҗан өйгә кереп китә )
Әби: -Эх, сез, юньсезләр, тагын сугышасызмы? Бетмәде инде шушы тавышыгыз!
Мырауҗан: Әби, мин дә ялыктым бу кычкырышудан. Алар миңа гел йокларга ирек бирмиләр.
Әби:- Ярар, пескәем, йомшагым, бар, йокла. Тычканнардан төнлә өемне саклап йоклый алмыйсың шул. Ә көндез болар тынгылык бирмиләр. Берәр чарасын тапмый булмастыр.
Чукмар, Тукмар: – Кичер, әбием, кичер, Мырауҗан, без бүтән болай сугышмабыз. Тату яшәрбез, дус булырбыз.
Әби: -Ярар, бу юлы гафу итәбез. Барыгыз яшел үлән ашагыз.
(Әби китә)
Чукмар белән Тукмар да китәләр. Үлән ашый башлыйлар. Бераздан тагын тавышлана башлыйлар.
Тукмар: – Кит, дидем мин сиңа. Китмәсәң, әбигә әйтәм. (Кычкыра)
-Әби, әби, Чукмарың мине чукый-чукый канатып бетерде.
Чукмар: -Әби, әби, кара әле Тукмарың тукый-тукый күгәртеп бетерде.
Әби чыга: -Ялыктым шушы әләкләшүегездән. Нәрсә генә эшләтим икән мин сезне?
Песи йоклаган урыннан якынрак килеп:
-Әбием, күз нурым, бир берсен күршеләргә. Берәү генә калгач сугыша да, талаша да алмаслар.
Әби: -Ишеттегезме, нинди язмыш көтә сезне. Хәзер инде күпме генә ялынсагыз да сезне кызганмыйм.
(Тукмарны култыгына кыстырып алып чыгып китә).
Кулланылган әдәбият:
1. А.Алиш. “Кто самый сильный?”. Казань, 2003г.
2. А.Алиш. “Әкиятләр”.Казань,2006г.
3. Щеткин А.В. «Организация театральной деятельности в дошкольном образовательном учреждении». Абакан, 2004 г.
Татарстан Республикасы
Яр Чаллы шәһәре
“49 нчы “Гөлназ” балалар бакчасы”
муниципаль бюджет мәктәпкәчә белем бирү учреждениесенең
югары квалификацион категорияле тәрбиячесе
БИКТИМИРОВА ИСЛЯМИЯ ИСМӘГЫЙЛЬ КЫЗЫ
Комментарии: |